Na postel som si sadla a plakala,
Vankus moj makky slzami zmacala.
Tie tiekli ako vodopady ver mi,
Ty od zlosti si len tresol dvermi.
Preco mi to robis zivot moj?
Preco kazdy den je jak prehraty boj?
Preco moj usmev len smutok a strach krivi?
A zrazu tak rychlo mi ubudaju sily?
Este placem stale,ukludnit sa neviem velmi,
Lebo len zial ostal mojmu srdcu verny.
Je smutne ked srdce nevladze uz,
Nepokoj v dusi zmaca Ti tvar a rozmaze ruz.
Konecne pokoj plakat mi telo prestava,
Davku kludu nahle dostava.
Uz neverim v dobro lasku,nedycham,
Este vnimam no pomaly zomieram.
Umiera vo mne vsetko,
Citim len prazdnotu v sebe oci zatvaram,
Zbohom vsetko mile,krasne,
Teba inym stastnejsim nechavam.
PeopleSTAR (23 hodnotenie)